en-Jaca - Arrés

Dag 9: Jaca - Arrés 11 km

Hoe andere kan een dag verlopen? 

Nieuwe dag, nieuwe kansen. Na een goede nachtrust dankzij Tema, Ze & Pam afscheid genomen van Lisa & Patrick en naar de ontmoetingsplaats bij de kathedraal gelopen. Daar ontmoette ik Chat & Laura, zijn vrouw die over was gekomen uit Amerika en verder met hem de Camino vervolgd. Jeannie & Daniël, een Frans stel waar we al dagen mee samen oplopen, kwamen niet lang na mij opdagen, ook zij hadden geslapen in Casa Mamre maar hen heb ik daar niet gezien.

Het had geregend die nacht en nog voor we vertrokken begon het opnieuw te regen. Iedereen de regenkleding aangetrokken en op pad richting Arres. Vlak voor vertrek had ik hier een ongelukje met het fototoestel, bij het ontdoen van de rugzak tikte het toestel tegen de muur, dit had tot gevolg dat het lenzensysteem ontregelt raakte en ik daardoor het toestel niet meer kon gebruiken. Dikke pech!!!

Vlak buiten Jaca hield het op met regenen en ging het over in een langdurige stortbui gevolgd door bliksem en onweer. Tussen de bliksemschicht en de klap zat nog geen seconde, dit herhaalde zich in korte tijd enkele malen wat ons deed besluiten om beschutting te zoeken. Dit vonden we op de begraafplaats van Jaca waar we op een steenworp afstand van stonden. Hier waren wij getuigen van een mooie kleine gebeurtenis. Er kwam een man van ongeveer 55 jaar oud aangelopen die voor een graftombe stil stond en deze zeer zorgvuldig ging schoonmaken. Telkens even kijken en weer over de plaat wrijven tot hij er content mee was. Hierna devoot nog een kort gebed en daarna nam hij afscheid. Nieuwsgierig geworden voor wie hij dit deed zag ik achter een glasplaat een foto van een vrouw, afgebeeld als een engel. Witte kleding aan, bloemen in het haar een mooie omgeving in de bergen, zon, vogels etc. Ik neem aan dat dit zijn vrouw geweest is en hij haar hier iedere dag even bezoekt voor hij zijn werk gaat. Ik vond het zo mooi om dit op een afstand gade te slaan omdat de man het met zoveel overgave deed en op een zeer zorgvuldige manier alsof niets goed genoeg was voor haar.

Wij hadden het geluk dat bij de begraafplaats ook een bushalte was. Wij de bus aangehouden toen deze aan kwam rijden en weer teruggegaan naar Jaca.

In Jaca besloten om met een taxi, heel pelgrim onwaardig, naar Arrés te gaan. Duikend voor de pelgrims die we onderweg tegen kwamen arriveerden wij wel erg makkelijk in de albergue van Arrés. Natuurlijk waren wij één van de eerste die daar aan kwamen en we kregen met drie personen een eigen zaal toegewezen. Chat & Laura hadden er voor gekozen om in de naast gelegen parador te overnachten

We hebben de hele middag gezellig met elkaar door gebracht etend en drinkend van de spullen die we zelf hadden gekocht.
Plotseling zagen we ruim 20 gieren boven ons vliegen/zweven, wat een imposant gezicht. De beesten vlogen op een 50 - 100 m over/naast ons heen en we konden heel mooi ze waarnemen. Op de foto vastleggen is met je Iphone nauwelijks te doen Nu is hier in de buurt bij Foz du Lumbier een gieren en daar worden ze gevoederd. De Spaanse overheid wil graag dat deze dieren zich hier weer vestigen en stellen daar fondsen voor beschikbaar.

Om 18.00uur kregen we een rondleiding van een vrijwilliger door de kerk en de toren van Arrés, heel bijzonder. Niet zozeer wat we zagen maar meer de wijze waarop dit gedaan werd, vol overgave.
Het is toch wel bijzonder een avond door te brengen met volstrekte vreemden die allemaal verschillend zijn maar wel een gelijk doel hebben. Het eten was klaar gemaakt door een Colombiaan met hulp van een Spanjaard.

In deze albergue is het gewoonte dat we allemaal gezamenlijk gaan eten. Er wordt een sfeer geschapen van bezinning en gelijkheid. Voor het eten moest iemand in de aanwezige talen iets vertellen in zijn/haar eigen taal. Voor mij als enige Nederlander iets in het Nederlands zeggen was niet echt moeilijk. Door zoiets te doen draag je bij aan meer aandacht en respect voor elkaar, heel mooi om dat mee te maken met z'n allen aan een vierkante tafel

Bijzonder was ook de after diner toen een erg verlegen Amerikaans meisje voor ons enige liederen voor droeg mbv haar Iphone ter muzikale ondersteuning.
Inmiddels met 1 oog kijkend wat Ajax aan het spelen is.

Voor morgen hetzelfde weer voorspeld maar we kunnen het niet maken om weer een taxi te nemen!

Vraag van de dag;

Heeft de reis je kijk op de mensen veranderd?

Het is niet eens zo zeer mijn kijk op de mensen als wel dat er nog steeds zoveel mensen zijn, en dan vooral in de kleinere dorpen, die je graag willen helpen om verder te komen. De vriendelijkheid en de wijze waarop je geholpen wordt veranderd heeft mij verrast! 

Mooi filmpje op YouTibe route Jaca - Arres, landschap nu in april 2017 scheelt 1 maand, groot verschil. www.youtube.com/watch?v=UXOUCl1w-PE