Mytische etappe

Poladura de la Tercia - Llane de Someron 

De etappe die elke pelgrim zou willen lopen. Een bergachtig traject dat bij Canto La Tusa een hoogte van 1.572 meter bereikt, een hoogte die voorafgegaan wordt door de rotsachtige top van Los Romeros, waar het kruis van San Salvador bovenuit torent. Het pad daalt en klimt dan omhoog naar een pas waar we Arbas en de Pajares-pas zelf al kunnen zien liggen. Reeds op de grens tussen León en Asturië is het panorama van het Ubiña-massief ontzagwekkend, zoals het voor de Hercules-pelgrims van weleer geweest moet zijn, zo mogelijk nog meer. Na de nodige krachten te hebben verzameld, vertrekt de Camino zonder dralen naar de beschutting van beuken en hulstbomen, aangetrokken door een echo van gastvrijheid.

Dag 3 op de San Salvador, 2 september 2021, Llane de Somerón, Spain

Na een goede nachtrust en ontbijt opnieuw op pad voor wat de mooiste en zwaarste etappe moet worden van deze camino. Gronze beschrijft deze etappe als volgt, Dit is de koninginnenetappe van de Camino del Salvador en een van de mooiste en orografisch meest complexe van alle Jakobsroutes: vandaag doorkruisen we de as van het Cantaberisch Gebergte. Vandaag is de route goed bewegwijzerd en zijn er geen gevaarlijke passages; toch moeten we de voorzorgsmaatregelen nemen die typisch zijn voor een eenzame route in het middengebergte, en in gedachten houden dat de cumulatieve klim 875 meter bereikt. In de winter, of bij slecht weer, moet men kiezen voor de Villamanín-variant, die op geringere hoogte loopt en altijd dicht bij de rijksweg ligt. Terwijl ik mijn rugzak aan het inpakken was hoorde ik het getik van paardenhoeven op het asfalt mijn kamer binnenkomen. Toch geprikkeld door dit vroege geluid even naar het raam gelopen en het bleek dat de als Baskisch uitziende pelgrims met paarden al op pad waren gegaan. Wij hebben deze mannen gisteren gezien toen wij het dorpje binnen kwamen, zij verbleven in de albergue, een oude school, die ook open was maar waarbij ik gelukkig achteraf geen contact mee had kunnen krijgen. We hadden even een naar binnen gekeken en zagen dat met matjes op de kale grond lagen. Ben dan toch weer even blij met mijn verblijf. Het was een mooi gezicht hen zo te zien gaan, helaas te laat voor een foto.

Vanuit Poladura de la Tercia naar de Canto la Tusa op meer dan 1500 m een echt stevige maar mooie klim. We gaan het dorp uit en komen al snel in de weide die ons leiden naar rotsachtigere gebieden, met smallere passen. Het is prima wandel weer en hoewel in het begin nog licht nevelig schijnt wordt het al vrij snel lekker om te wandelen, komt natuurlijk door de eigen inspanning die het lichaam opwarmt.
De route loopt om de Los Eros pas heen om te klimmen naar de top van Los Romeros, waar het kruis van San Salvador staat. Het kruis met zijn mast weegt niet minder dan 250 kilo, en werd op 22 september 2012 door José Antonio Cuñarro "Ender" en 8 vrienden neergezet. Bij het Cruz San Salvador hebben we natuurlijk even een rustpauze hebben genomen. Foto's van alle kanten worden er gemaakt en Andy heeft hier zijn drone opgelaten het was er mooi voor weinig wind in een prachtige omgeving. Voor ons was het jammer dat dat de zon niet echt scheen maar ik kan me zo voorstellen dat als het hier mooi weer is met een volle zon je een panoramisch uitzicht hebt wat de mooiste plaatjes oplevert. Ook bij Andy duurt het even eer de drone vliegt en dat ging niet helemaal goed. Andy had vergeten zijn hoogte meters aan te passen en zo kon het gebeuren dat de drone crashte tegen de bergwand maar gelukkig geen schade had opgelopen.


Weer verder we moesten nog 120 meter klimmen om de Canto la Tusa te bereiken, het hoogste punt van de Camino de San Salvador. Met een blik op Busdongo de Arbás in de diepte begon hier de steile afdaling maar niet naar het dorp waarna we opnieuw aan een beklimming konden beginnen naar de top van de Vista Arbás. Tussen heide en braña's dalen we af naar de vallei van de Madera, waarbij we de gelijknamige beek oversteken en komen uit in de Las Caballetas,
Na opnieuw een steile afdaling komen we aan bij de Colegiata de Santa María de Arbás ook bekend als Santa María de Arbas del Puerto, het was oorspronkelijk een ziekenhuis voor pelgrims. De abdij werd in 1866 geconfisqueerd. Met het verstrijken van de tijd verdween het ziekenhuis-albergue en bleef alleen de kerk over als de plaatselijke parochiekerk. Het is van laat-Romaanse stijl met bruine zandstenen bepleistering, van gemiddelde grootte en met een drievoudig chevet en een toren op de westelijke gevel. Er zijn nog twee Romaanse deuropeningen. Bij de kerk stond een vrouw het onkruid voor de kerk te wieden op her voorplein en zij heeft ons een korte beschrijving gegeven van de historie van de kerk, heel lief!

Hier aangekomen hebben we ruim de tijd genomen om op Andy te wachten die achter was gebleven en ons nog niet had ingehaald echter na verloop van tijd gingen wij ook weer verder naar een restaurant bij de Alto de Pajares op slechts 1 km van de kerk.
In het restaurant hebben wij een lekkere lunch genomen, het vochtverlies aangevuld  en uitgerust. Inmiddels was het 14.30 uur en moesten we weer verder nog steeds zonder Andy.
Vlakbij de kerk is de grens tussen de provincies León en Asturias dus waren we nu in Asturias beland en leek het wel of het landschap ook veranderde, eigenlijk na de pas werd het een stuk groener en minder rotsachtig. Achter het restaurant langs, het pad wat nog even moeilijk te vinden, naar beneden  de weg over en via een andere route naar St Miguel del Rio gelopen, 1 lange afdaling en soms wel erg stijl maar wel prachtige vergezichten op het Ubiña-massief (60 toppen >2000m).

Zoals "beloofd" in de weer app begon het rond 15.30uur te regen en dat heeft het tot in Llanos de Somerón, waar we nu verblijven, ook gedaan. Toen we in San Miguel del Rio waren stopte het met zachtjes regenen en ging dit over in een constante stroom recht vallende harde regen. Tot nu had Andy ons nog niet ingehaald dus blijft toch telkens weer de vraag "waar is Andy"? Nacho heeft de herberg gebeld van onze bestemming en het bleek dat Andy daar al gearriveerd was! * &%$-ing Andy! Hebben wij dus al die  tijd op hem gewacht voor niets en achteraf konden we hem nog meer verwensen want de tijd die wij op hem gewacht hebben wij in de plenzende regen gelopen!

Onze herberg was in Llanos de Somerón en dat was nog zeker 1 uur lopen langs bergwanden, door dorpjes en door bosranden ondertussen werden we drijfnat van de regen daar helpt geen lieve poncho aan. Je voelt langzaam je schoenen vol lopen bij ieder stap sopt het water in je schoenen. Drijfnat en doorweekt kwamen we rond 17.15 uur aan in de herberg. Een prachtige herberg, 2 jaar oud, echt super.
In de herberg aangekomen was Andy erg verbaasd dat wij op hem gewacht hadden op mijn opmerking Samen uit, Samen thuis of in ieder geval contact houden vond hij maar niets, een echte "einzelgänger" die Andy!
We verblijven hier met z'n vieren dus ruimte genoeg. In de avond een heerlijk diner gehad bij erg vriendelijke jonge mensen die erg hulpvaardig waren. Het moet voor hen als startende ondernemer in deze branche erg moeilijk zijn om in deze tijd een nieuwe herberg te runnen, ik kan me zo voorstellen dat de financiële zorgen hen bezighoud.

Ik weet ondertussen wel dat deze camino niet te vergelijken is met de andere tot nu gelopen. Veel zwaarder,  anders, minder voorzieningen onderweg, qua natuur veel schoon, en de route ook stiller maar wel ontzettend genieten!


Citaat van de Dag:

Het grote verschil tussen reizen komt niet door de schepen, maar door de mensen die je erop ontmoet. Amelia Barr, Brits romanschrijfster 1831-1919

Camino San Salvador 2021

Foto's van de Dag

Dag 4: Llanos de Somerón - Pola de Lena