Een turquoise spiegel in de bergen

Dag 5 op de Primitivo, 10 september 2021, Castro, Spanje

Wat een mooie dag vandaag!

Na een goede nacht om 6.30 uur uit bed, Paolo had de was al klaar gezet dus deze moest ook weer allemaal netjes in de rugzak extra werk dus deze morgen. Gevolg dat we (weer) als laatste uit de herberg vertrokken op naar de bar voor het ontbijt. Nu waren we niet de enigen die een ontbijt wilde dus netjes wachten op onze beurt en met 1 persoon in de bediening en uitvoering kan je bedenken dat het wel even duurde eer we echt aan het ontbijt zaten.

Onderwijl was het echt begonnen te regen en daar het al mistig was was het wel een heel treurig moment van de dag betekend dus weer regenkleding aan. Hoewel je natuurlijk altijd hoopt dat het zo wel over zal gaan zat dat er nu niet in maar toch wel wat langer gewacht dan strikt noodzakelijk in de ijdele hoop dat.....!
Gevolg dat we pas om 9.00 uur echt op pad gingen in de mist en motregen. Natuurlijk eerst weer omhoog maar onderweg wel genieten van het moois wat de natuur ons voorschotelt, prachtige spinnenwebben met condens in mooiste vormen.
Nog in Berducedo komen we al heel snel langs het eerste monument van de dag de Iglesia de Santa Maria de Berducedo gebouwd in de 14e eeuw. Natuurlijk niet open op dit tijdstip maar wel weer een teken van de oudheid van dit gebied waarin wij nu lopen.

Na ongeveer 3 km lopen we op La Mesa af, een klein dorpje met in 2009 32 inwoners natuurlijk wel weer een kerk, Iglesia de Santa Maria Magdalena, die boven het landschap uitsteekt, niet echt fraai maar wel gebouwd om de weersinvloeden te weerstaan. In de loop der jaren enige malen verbouwd waardoor het zijn huidige hoekige vorm heeft gekregen. Door de tijd natuurlijk flink toegetakeld en men was bezig het dak van de kerk te vernieuwen. De kerk is gebouwd op een grafheuvel uit de prehistorie. Inmiddels was de regen ook alweer gestopt en kon de regenkleding weer in de rugzak.

Op het hoogste punt van de dag in Buspol net na de Capella de Santa Marina de Buspol begon de lange afdaling naar het Embalse Grandas de Salime. Een afdaling van ruim 7 km waarbij het meer steeds dichterbij kwam maar het restaurant, waar we wilden lunchen, steeds verder weg leek te gaan. Het meer ligt als een turquoise spiegel geklemd tussen de bergwanden en wordt gevoed door de Navia.
Het hoogteverschil tussen de Capella en het stuwmeer is ruim 800 meter wat een flinke aanslag is op de bovenbenen.

Halverwege de afdaling kwamen we onze Engelse vriend Andy weer tegen die op een rots zijn foto's stond te maken. Andy loopt met zijn fotocamera in de ene - en zijn tripod in de ander hand de hele camino en maakt, dat moet ik hem nageven, hele mooie foto's! Ook wij natuurlijk op de foto en voor hem moest ik ook enkele foto's maken want hij is wel een beetje ijdel, hij mag zichzelf graag zien op de foto en daarop wil hij graag een beetje mysterieus blijven door niet in de lens te kijken maar juist van de lens af. Wij weer verder Andy achterlatend op de afdaling. Gelukkig waren de paden hier heel goed te belopen en viel het ons op dat niet zo heel lang geleden hier bosbranden moeten zijn geweest als we de kaalheid van de bergwanden zien en de zwarte restanten van het vuur op bomen en struiken.

Het stuwmeer ligt in de rivier de Navia een 100 km lange rivier die uitmond in de Golf van Biskaje, aan het einde van het stuwmeer is een elektriciteit opwek centrale waarbij het verval van het water ongeveer 50 meter is.
Om toch bij ons eerste rustmoment van de dag te komen het restaurant moeten we eerst rond het hele stuwmeer lopen om bij de dam te kunnen oversteken. Helaas werd er op dat moment geen stroom opgewekt maar wat moet het een mooi gezicht zijn als je hier het water naar beneden ziet vallen in de rivier eronder.

Uiteindelijk na ruim 16 km even een moment van rust, ontspanning en lunch met een prachtig uitzicht over het meer en de omgeving. Als je de afdaling aanvangt zie je al vanaf het begin een groot geel gebouw wat eerst naar je toekomt maar waar je later weer vanaf loopt, het blijkt een restaurant/hotel te zijn waar we een break hebben gehad.
Toen we hier zaten kwam vriend Andy ook binnen, hij had weer nieuwe vrienden gemaakt en zag ons dus even niet zitten wat voor ons ook prima was.
Na een goede lunch en een lekker radler gingen we na ongeveer 45 min weer verder.

De weg naar Grandas de Selime was natuurlijk weer omhoog, een stijging van ruim 440m over over 5 km maar wel over een geasfalteerde weg, de As-14,wat voor mij heerlijk loopt maar wat Paolo verafschuwt! Ook hier scheiden even onze wegen want waar ik over de weg naar Grandas de Salime liep volgde Paolo de route zoals uitgeschreven over het pad. Het eerste gedeelte van de stijging heb je een prachtig uitzicht op het stuwmeer en de bergketen waar we een paar uur eerder vanaf kwamen.

Terwijl ik alleen Grandas de Salime binnen wandelde viel het mij op hoe rustig het was op straat, blijkbaar was Paolo nog niet gearriveerd dus had ik mij genesteld vlakbij de kerk en het museum in afwachting van hem. Na ongeveer 15 min arriveerde Paolo en gingen we naar een café in de buurt waar buiten aan het bier zaten toen Angelo, de Italiaan met zijn wilde witte baard, voorbij liep en natuurlijk moesten we wel even een praatje maken.

Na een heerlijk biertje als beloning weer verder naar Castro waar we na 29 km aankwamen. Het laatste stuk was redelijk vlak en zeer goed te belopen hoewel ik wel de indruk had dat hier de route was uitgezet door iemand van de plaatselijke Tourist Office want werden wel omgeleid door bos en weide.

Een hartverwarmend welkom en dat is soms wel eens anders. Een erg vriendelijke Italiaanse herbergier, Nathalie, verwelkomt ons en je hebt meteen het gevoel hier ook welkom te zijn, zo vriendelijk en aardig als zij doet echt een voorbeeld voor menig hospitalero!

Een gat in niemandsland maar wel met een geweldige herberg. Om toch te kunnen doen wat je normaal ook zou doen hebben ze hier een grote partytent neergezet waardoor activiteiten toch gewoon plaats vinden in plaats van binnenshuis wat weer niet mag vanwege de onderlinge afstanden etc.

Hier een heel gezellige avond gehad met Ellen, Don, Paolo en een Alexelandro van Allicante. Heerlijk gegeten en natuurlijk rijkelijk het druivensap laten vloeien. Leuke en afwisselende gesprekken variërend van de ervaring van de dag tot aan de politieke toestanden in diverse landen, waarbij Don, hij is rechter in Amerika, een inkijkje gaf in zijn vakgebied.
We konden buiten eten op het terras met een prachtig weids uitzicht en zo rustig. Vanavond weer eens een blauwe lucht gezien en een prachtig mooie zonsondergang.

Natuurlijk mijn dagelijks contact met het thuisfront onder houden de "dingen van de dag" besproken. Wordt weer langzaam tijd om aan huis te denken

Vandaag een superdag gehad, 29 km en het wordt lopen wordt steeds makkelijker. Het landschap veranderd ook steeds meer in minder bergen en meer heuvels.

Nu ongeveer 23.00 uur zijn het de blaffende honden die onze nachtrust verstoren maar straks met de oordoppen in is het weer rustig. We liggen met Don op een kamer dus dat is lekker rustig, hij snurkt niet

Vandaag zijn we vanaf Berducedo door de volgende dorpen en gehuchten gelopen; 
La Mesa, Buspol, Grandas de Salime, La Farrapa, Carreijeira, Maineira, Castro 

Citaat van de Dag
Zoals een bloem de zon nodig heeft om bloem te worden, zo heeft een mens de liefde nodig om mens te worden. 
Phil Bosmans, Belgische pater en schrijver 1922-2012