Op naar het startpunt in León

Ook dit jaar was mijn zwager Ed weer bereid om mij naar Schiphol te brengen in de vroege morgen. De vlucht zou pas om 9.40 uur plaats vinden maar alle verhalen over lange wachttijden bij inchecken en controle deden mij toch maar besluiten om op tijd op de luchthaven te zijn dus stond ik voor de balie om 6.15 uur. De balie zou pas om 7.00 uur open gaan! Het wachten was dus al begonnen en zou vandaag nog een langdurig vervolg krijgen.
Ik vlieg met Vueling en die waren zo aardig om mijn geplande vlucht van 14.00 uur naar Santiago te laten vervallen en ik mocht die van 19.15 uur nemen deze avond. Wat ik ook geprobeerd heb om mijn vlucht te annuleren het mocht niet baten, Vueling was en bleef voor mij onbereikbaar en dus met een gevoel van volledige acceptatie ging ik op reis.
Ik had in mijn onbegrepen brein een reis geboekt van Amsterdam via Barcelona naar Santiago en dat allemaal omdat die een paar tientjes goedkoper was. Ik zou dan de volgende dag met de bus naar León gaan!
Alle verhalen ten spijt eenmaal ingecheckt verliep alles meer dan gladjes en zo kon het zijn dat ik al om 7.30 uur klaar zat om te boarden.
De vlucht verliep probleemloos en een ieder was aardig en behulpzaam waar nodig, het grote wachten zou op Barcelona zijn waar ik dus ruim 7 uur moest wachten op mijn aansluitende vlucht. Nu was er die middag een Formule 1 race dus dat was een mooi tijdverdrijf ware het niet dat door de regen die race eigenlijk nooit heeft plaats gevonden dus heb ik ongeveer 2 uur tegen mijn telefoon aangekeken waar een race werd uitgesteld! Niet echt het tijdverdrijf waar je op zit te wachten uiteindelijk gingen ze maar een wedstrijd van Barcelona uitzenden en laat dat nu net de plaats zijn waar ik was☺
Gelukkig ging alles wel op schema dus kwam ik even over 21.00 uur aan op Santiago airport waar ik een bus zou nemen naar de stad echter de bus was in velden of wegen te zien, wrs had ik gewoon geen zin meer om weer te wachten, en heb ik een taxi genomen naar het centrum waar ik al wel een herberg geboekt had. €25,- armer maar wel in 15 minuten kwam ik aan bij de herberg waar het al een beetje begon te schemeren.
De beheerder/eigenaar zat nog thuis dus werd de honneurs even waargenomen door Pelegrino Frans, een Hollander die er nu zijn levensdoel van heeft gemaakt om dagelijks op pad te zijn. Huis en haard verlaten om de wegen te bewandelen over de wereld maar voornamelijk in Spanje/Portugal.
Na ruim 1 uur werd ik ingeschreven en kon ik mij gaan installeren en dat is weer dan even wennen aan de routines.
Het is toch weer even inkomen als pelgrim op weg. De routines van een herberg waar al rust heerst als ik nog moet inchecken. Gelukkig was "mijn kamergenote" nog wakker en ivm de COVID zijn de stapelbedden alleen onder toegewezen. Om geen overlast te bezorgen snel mij geïnstalleerd. Echte lakens gekregen en bed opgemaakt, wekker gezet en licht uit en luisteren naar de geluiden van de herberg. Natuurlijk midden in de nacht wakker en ook nu de geluiden van licht gesnurk, iemand die naar toilet gaat en de geluiden van buiten.

Wordt vanmorgen gewekt door een veel te hard geluid van mijn wekker, kan niet anders dan dat de hele herberg dit gehoord moet hebben. Foutje, vergeten te controleren op geluidsniveau.
Frans was ook opgestaan en verzorgde mijn ontbijt, erg aardig.
7.15u op naar het busstation, rugzak op, oef best zwaar maar dit moet wennen.
Half uurtje lopen en wachtte op de bus van 8.00 u, halte 11.
Even verderop bij halte 20 wordt een bus ingeladen, vreemd ik sta alleen en daar een grote groep. Toch maar even heen gelopen, bleek dat dit ook mijn bus was, ik was de laatste die de bus in ging. Misschien is dat ook wel Spanje, je moet er soms losjes mee omgaan.
Busreis van 6 uur door Noordwest Spanje welke ik voornamelijk met gesloten ogen heb doorgemaakt. Alles wat ik nu zie en doorheen ga mag ik straks terug lopen🤪
Na ongeveer 1,5uur bussen heb ik mijn Camino van 2019 herbeleeft in de bus. We reden door alle plaatsen waar ik toen gelopen heb.
In Ponferrada mochten we 15 minuten luchten net tijd genoeg voor een boterham.
Weer in León aangekomen, nu voor de 3e keer, hostal ligt midden i/h centrum met uitzicht vanaf het balkon op het Gaudi-huis.
Geïnstalleerd, kamer voor mezelf alleen, alles in dit hostel ademt een nostalgische sfeer uit, een groot herenhuis midden in het centrum van León met een fantastisch uitzicht op Gaudi-huis en de hoofdstraat richting kathedraal als wel richting Plaza Santo Domingo
Juan (hostel Covent Garden) heeft voor mij 4/5 van de overnachtingen geregeld. De 5e neemt nu de telefoon nog niet op, toch heb ik wel een goed gevoel dat het goed komt.
Wel is er heel veel druk op de bedden en dat merk je ook in de prijs die duidelijk hoger ligt dan vorige keer. Moet ook 2 keer in een hotel overnachten wat natuurlijk weer duidelijk duurder is.
Vanmiddag door de stad geslenterd en het is zoveel stiller dan andere jaren, je ziet nauwelijks pelgrims binnen komen. Ik was hier in 2018 ook al geweest en heb toen de stad redelijk goed bekeken dus nu alleen een beetje door de hoofdstraten gelopen. Natuurlijk langs de kathedraal, Plaza Mayor etc., niet veel foto's gemaakt want die staan al bij mijn Camino Frances 2018 memories.
Vanavond heb ik de pelgrimszegen ontvangen in een mooie kapel in het Convento de Santa Maris del Camino niet ver van mijn hostel. Aan de zegening, die werd uitgesproken door een non, ging een korte avond vespers vooraf gevolgd door de zegen.
Een kort samenzijn met 9 nonnen en 5 pelgrims, natuurlijk in het Spaans en dan sta je daar want ik snapte er niets van. Gelukkig hadden ze ook een boekje in het Engels dus kon ik het wel volgen.
Ik stond naast een Belg die de Camino op de fiets deed voor een familielid die MS had en voor dat doel gesponsord werd. De tranen sprongen in zijn ogen toen hij zijn verhaal deed aan een non die ons de zegen had gegeven.
Nadien nog gegeten hier in een restaurant om de hoek.
Nog onbekend waar ik de 2e nacht zal slapen ga ik morgen echt op pad, het wordt mooi loop weer, droog en niet te warm.

Citaat van de Dag:

Let als je naar een doel reist goed op de weg. Want de weg verrijkt ons terwijl we hem bewandelen.  Paulo Coelho, Braziliaans schrijver