Naar het einde van de wereld 

2e van de 4 doelen gehaald!

woensdag 15 mei 2019, Finisterra, Spanje

Na een warme nacht met weinig slaap eerst naar het cafetaria voor een ontbijt.
Op de weg van Hospital naar Cee over een afstand van 13 k is werkelijk niets te verkrijgen. Geen café, bar of iets wat maar lijkt op een bebouwing is daar aanwezig. De meseta is lang maar deze weg kan er mee wedijveren, grote verschil je loopt door een prachtige natuur.
Echter daar hebben we maar weinig van gezien want vandaag geen echte zon maar wel veel mist
Bij het verlaten van het dorp zag je de wolken in land binnen drijven met als gevolg mist en een kleine wereld, dit is eigenlijk de hele morgen zo gebleven.

Net na het cafetaria bereik je de splitsing of zoals in de app aangegeven "the great divide", op de rotonde links af naar Cee en verder naar Finisterra en rechtdoor naar Muxia, wij gaan naar links.

Wat meteen opvalt is het industriecomplex wat volop in bedrijf is want er rijden vrachtwagen af en aan met waarschijnlijk pulp want uit de hoge schoorsteen komen grote witte pluimen rook. Het blijkt een onderdeel te zijn van Ferroatlantica, een staalfabriek.

De route over deze vlakte gaat over paden die erg slecht zijn, veel los liggende stenen, grote keien maar gelukkig ook wel veel goede zandpaden. Wat wel dan weer bijzonder is aan deze wandeling waarbij je totaal niets tegenkomt aan ontspanning, dat je ruim voor Cee plotseling langs een kerkje komt, Capilla da Nosa Senora das Neves zo maar midden in de bossen maar mogelijk in de buurt van een gehucht of plaats wat wij niet zien. Ook dit kapelletje ziet er erg verlaten uit en enigszins desolaat maar toch kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat het nog wel in gebruik is.
Cee bereik je vanuit een hoogte wat bij mooi weer een prachtig gezicht moet zijn nu echter was het grauw. Je kijkt op de haven en hebt een mooi uitzicht op de baai en de stad. Om richting Finisterra te gaan wordt je door de stad om de hele baai geleid om aan de andere kant van de baai verder te gaan richting Corcubion en Finisterra.

In Corcubion hebben we eerst een lunch genomen en met we bedoel ik Annie & Jim uit Denver, Colorado met wie ik gisteren in het cafetaria en herberg weer samen heb doorgebracht. We hebben een heerlijke lunch genomen waarbij het wel erg rustig was in het restaurant, we waren de enig gasten terwijl het toch rond het middag uur was en het een leuke "tent" was.

Het weer werd iets beter en de grauwheid werd ingewisseld voor een matig zonnetje.
Na verloop van tijd kom je door Sardineiro en dan loop je bijna over het strand van de baai en zie je in de verte Finisterra liggen, het doel van de dag!
Uit eindelijk bereikten we het begin van Finisterra en dat begint dan met een strand terwijl je de stad zelf tegen de heuvel aangeplakt zie liggen zo'n 4 km verder.
Voor we de laatste fase inzette eerst maar een bier ter viering van het bijna behaalde. 

Verder over het strand met de voeten in het koude oceaan water verder stappend op Finisterra aan.  De sfeer is natuurlijk opper best want met zicht op Finisterra is elke stap die je nu maakt echt een stap dichterbij.

Een tegenvaller is dan wel een beetje  dat de vuurtoren aan het andere eind van het dorp ligt. Eenmaal in het dorp is het nog niet voorbij want paal 0.0 ligt 3 km buiten het dorp bij de vuurtoren, dus verder. Hier kwam ik Steve tegen, de Aussie die ik nu al een aantal keren heb ontmoet en met wie we ook samen hebben gedronken. Onderweg naar de vuurtoren wordt ieder stap gevierd als een overwinning en ook de pelgrims die terugkomen groeten je op een meer vriendelijke manier zo van "wij hebben het gehad, nu jullie nog even".

Bij de vuurtoren aangekomen zie je dat ook hier de commercie zijn eigen wetten heeft en ook staan weer standjes en losse verkoop van allerlei prullaria betrekking hebbende op de camino of Finisterra. Natuurlijk het voorlopige einddoel is behaald maar ook nu geeft dit mij geen apart gevoel temeer omdat ik de omgeving niet zo bijzonder vind. 
Ook dit doel is behaald en voor velen is dit het einde van hun pelgrimage, echter niet voor mij ik heb nog 3 dagen te gaan, te beginnen morgen naar Muxia.

In Finisterra heb ik een bed gereserveerd in een hostel wat wel even lekker was. De boel geïnstalleerd en lekker opgefrist.
In Finisterra kan je ook een getuigschrift ophalen bij de lokale VVV echter ik was 1 minuut te laat dus nu maar morgenochtend proberen.
Vanavond met Annie & Jim gegeten in een restaurant aan de haven en bij terugkomst in het hostel nog even gekeken hoe Ajax kampioen is geworden.
Het was vandaag weer een lange dag, helaas minder mooi weer wat aankomende dagen nog iets slechter gaat worden met grote kans op regen volgens de voorspellingen maar daar laten we ons niet door leiden.
37 km gelopen maar wel voldaan.

Vraag van de Dag: 

Als je nu al terug denkt aan de wandeling, welk gevoel komt er dan bij je op?

Ik heb al eens eerder aangegeven dat ik het een ieder kan aanraden om dit een keer te ondernemen, het is zo mooi en geeft zoveel voldoening als je in de avond weer op je bestemming zit. Natuurlijk is niet alles rozengeur en maneschijn maar aan het eind van de rit is het echt mooi!