Hoe nu verder?

Nu alweer een poosje thuis en weer alles overziend komt ook de vraag voorzichtig om de hoek;

Wat is er nu overgebleven van je Camino gevoel?

Een viertal vrijheden volgens Herman Vuistje die de pelgrim voor hem de huidige aantrekkelijkheid van de camino verklaren. Kort gezegd zijn dat: de vrijheid van expressie, de vrijheid van denken, de vrijwaring van tijdgebrek en de vrijwaring van het te veel aan keuzen, waaronder de hedendaagse mens gebukt gaat. 

De vrijheid van expressie wordt in onze maatschappij toch ingeperkt door gewenst gedrag en taalgebruik, mag/moet je zeggen wat je denkt?

De vrijwaring van tijd is in onze maatschappij natuurlijk niet  zo maar uit te voeren, natuurlijk kan je wel daar enigszins je eigen draai aangeven maar je bent nu eenmaal een onderdeeltje van een geheel wat zich los kan zien van zijn/haar omgeving. Het feit dat ik na mijn Camino meteen met vervroegd pensioen ben gegaan geeft mij natuurlijk veel meer tijd die ik zelf kan invullen.

De vrijwaring aan keuze is iets wat zeer moeilijk in de praktijk te brengen, bij iedere beslissing is wel een keuze moment die je in een bepaalde richting stuurt. Keuzestress is een modern woord voor teveel keuzes waar je bijna niet omheen kan. Voor  mijzelf merk ik wel dat je met minder of iets eenvoudiger ook wel toe kan dus zijn er ook vaak minder keuze momenten te nemen.

Kan jij dit gevoel in je dagelijks leven vorm geven?

De vrijheid van tijd is voor mij niet zo moeilijk om daar invulling aan te geven echter loop je wel het gevaar dat je daardoor ook alweer snel taken naar je toe trekt die weer leiden naar meer structuur denk aan oppassen op de kleinkinderen, "vrijwilligerswerk" 

Op welke wijze blijf je in contact met de Camino?

Als hobbyfotograaf ben ik lang bezig om al mijn beeldmateriaal te verzamelen, te bewerken, en te bewerken tot een fotoalbum. Mijn verslagen uit te werken en deze te plaatsen op mijn website. Verder houd ik mij bezig met de Regio-Amsterdam van het NGSJ alwaar we maandelijkse bijeenkomsten hebben in het zogenaamde Sint Jacques café waar de pelgrims bijeenkomen en elkaar weer treffen. Op het internet kijk ik regelmatig naar websites die over de Camino gaan en op YouTube kijk ik regelmatig naar filmpjes gepost door pelgrims.

De Pelgrim, Rikkert Zuiderveld 

De pelgrim kwam ik tegen op mijn tocht door avondland
Ik vroeg hem: zeg waar is je reis naar toe
Je naam wordt oud, je schoenen zijn versleten onderhand
En ben je al dat zwerven nog niet moe
Het wordt al bijna donker, de weg is lang naar huis
Ik weet een bron die reizigers verkwikt
Die wonderwel ontspringt daar op die heuvel met dat kruis
De pelgrim zag me aan, hij keek verschrikt

Ik weet het, sprak de pelgrim, die is er inderdaad
De oorsprong van het leven en de deugd
Je wordt opnieuw geboren, zegt men als je er in baadt
En krijgt 'n nieuwe naam, een tweede jeugd
Kom volg mij beste pelgrim en blijf niet langer staan
Je wilt toch vinden, naar 'k veronderstel
Het spreekwoord zegt: Wie zoekt, die vindt, ik kom er net vandaan
Daarom ken ik de weg hier wonderwel                                               

Het spijt mij, zei de pelgrim, 't vinden is maar schijn
Mijn wegen zijn bepaald door zon en maan
Voor mij is er geen waarheid dan onderweg te zijn
En 'k heb nog eeuwen lang alleen te gaan
Toen ik hem zag vertrekken die stille vreemdeling
Ontvouwde zich een angstig visioen
Terwijl hij langzaam verder tastte in de schemering
En zelden heb ik zo gehuild als toen