Grañon naar Villambistia 

Dag 7, 6 mei 2018

Na de overdaad van kunst in Santo Domingo de la Calzada krijgt de wandelaar een aangename en gemakkelijke etappe voorgeschoteld langs de laatste wijngaarden en glooiende heuvels van La Rioja. U komt in een heleboel dorpjes die genoeg te bieden hebben om de dag zoveel dragelijker te maken. Door een wandelpad evenwijdig aan de N-120 hoeft u niet over de vluchtstrook te lopen, een lijdensweg die de pelgrims tot voor kort moesten ondergaan maar het hinderlijke lawaai van vrachtwagens en auto's die voorbijrazen naar de alto de la Pedraja raakt u niet kwijt.Na Grañon, dat op een hoogte ligt wat de laagvlakte overziet, komt u bij de provinciegrens .Een bord met de gezwollen tekst "Ik ga waar ik ga, maar altijd vooruit", is de aankondiging dat u de La Rioja achter u heeft gelaten en het oneindige Castilië binnenkomt De vlakten met hun eindeloze horizonnen nemen u het vaandel over op deze lange route naar Santiago*.

Zondag de dag des Heere maar niet voor een doorgaande pelgrim, niets te rusten, lopen zal je!! De dag des Heeren, letterlijk: de dag van Jahweh, is in de Schrift niet de zondag, zoals vaak wordt beweerd, maar het is de periode van de openbaring van Jezus Christus (Op.1:1,10). Johannes werd in geest gevoerd in de dag des Heeren (Op.1:10) en in het boek Openbaring vinden we beschreven welke gebeurtenissen er dan plaatsvinden en daar word je dan ook niet erg vrolijk van dus laat ik het dan maar bij de rustdag houden zoals wij die denken dat het betekend. Tot zover mijn bijbel bijdrage van vandaag, nog even en ik word een prediker☺
Maar zoals ik schreef geen rustdag voor ons pelgrims vandaag, hoewel je dat natuurlijk altijd zelf in de hand hebt, uiteindelijk bepaal je het eigen tempo.
Nog even terug naar de dag van gisteren, na de H.mis was het gezamenlijk eten klaar gemaakt door mede pelgrims en dat is toch wel bijzonder. Je zit aan tafel met een Koreaanse, Spanjaard, Canadese met Nederlandse grootouders en nog veel meer nationaliteiten De voertaal is Engels en Spaans en dat is heel leuk. Er werd een korte uiteenzetting gegeven over de doelstellingen van de parochiale herberg waarbij de nadruk werd gelegd op de medemenselijkheid.
Na afloop werd iedereen betrokken bij de afwas waarbij er grote teilen op tafel werden gezet en binnen 15 minuten was de afwas gedaan. Heel leuk.
Hierna was er een meditatief moment in de kerk waarbij er een gebed werd voor gelezen in 4 talen door de pelgrims gezamenlijk. Hierna ging het licht uit en ging er een brandende kaars de ronde waarbij een ieder zijn/haar ervaring mocht vertellen mbt de Camino. Voor sommigen was dar erg emotioneel.
Inmiddels was het bij 22.00 uur en zijn we met een aantal naar het lokale café gegaan en daar was het heel gezellig. Uiteindelijk was het 2.00 uur dat ik op mijn matrasje lag en heb ik nog goed geslapen ook!😂
Om 6.30 uur opgestaan en langzaam alles weer ingepakt, ontbeten en om 8.30 uur vertrokken we uit de herberg.
Deze dag heb ik met Michaila uit Tsjechië opgelopen tot Belorado.
Het is een prachtige dag geworden waarbij ik onderweg van kleding heb gewisseld, tijd voor de korte broek😊.
We liepen weer door een prachtig landschap met als enige nadeel dat we lange tijd langs een autoweg hebben gelopen. Het geluid van de auto's verstoorde erg de mooie omgeving.
Bij het verlaten van een kerk had Michaila de afstap gemist en verzwikte zij haar enkel. Bij de volgende stop, zij had duidelijk last van haar voet, heb ik haar een drukverband aangelegd en pijnmedicatie gegeven wat haar erg heeft geholpen.
In Beloarado scheidde onze wegen want zij had al eerder aangegeven dat zij na 10 dagen pelgrimsherbergen wel weer eens een echt bed wilde hebben.
In Belorado was het erg gezellig, bijna de hele lokale bevolking was aan het flaneren op het plein en de omliggende straten. Eerder op de dag was er een optocht geweest van militaire voertuigen ter ere van de omgekomen soldaten in diverse oorlogen. Via luidsprekers op het plein klonk er militaire marsmuziek als in de beste Spaanse jaren😂.
Het was nog vroeg dus besloten om door te lopen naar de plaats waar ik nu ben Villambista.
Hier verblijf ik in een kleine herberg waarbij ik met 12 personen op een kleine kamer lig.
Ik heb de eer om boven in een stapelbed te liggen en als ik mijn medelopers zo observeer dan wordt het vroeg slapen vanavond en zeker geen partytime.

De avond heb ik doorgebracht met 2 Koreaanse jongens waaruit een heel emotioneel gesprek ontstond. 1 Van de jongens liep met zijn vader en toen ik daar naar vroeg was het alsof ik de deksel van een hogedrukpan weg nam. Er volgde een heel uitgebreide uiteenzetting over de culturele problematiek tussen vader en zoon. Ik begreep wel dat er een groot verschil was tussen ons Europeanen en Aziaten.
Ik kreeg een heel goed beeld van de problematiek waar jonge mensen in Korea mee te dealen hebben. Tot hun huwelijk hebben zij zich maar te gedragen zoals de ouder, pa, dat willen en dat geeft heel veel problemen.
Mijn advies aan hem was om zijn emotie met zijn vader te bespreken met alle gevolgen van dien, het gaat immers om zijn eigen geluk en dat was hij nu zeker niet. 
Vandaag dus een prachtige zonnige dag waarbij je regelmatig het idee hebt alsof je zo in een schilderij loopt. 

* tekst overgenomen uit Te Voet naar Santiago de Compostela, Uitgeverij Elmar bv, Delft 2008 - 2011