De langste maar niet zwaarste

Dag 8 op de Primitivo, maandag 13 september 2021, Lugo, Spanje

Al vroeg uit de veren en op zoek naar een ontbijt in een cafeetje in het dorp, het gezellige van dit alles is dat je echt niet alleen bent en dus kan het gebeuren dat je zo maar een half uurtje kan wachten op je ontbijtje. Op zich natuurlijk helemaal niet erg en zeker niet omdat er altijd wel weer wat te zien is op de eeuwig aanstaande televisie!

Nog in de schemer vertrokken voor een lange etappe. Mijn reisleider had bedacht dat als we gisteren en vandaag een beetje doorlopen we morgen een vrije dag kunnen hebben in Lugo en daar de toerist uit te hangen.
Zoals geschreven een lange dag die begon natuurlijk met een klim maar toen we die gehad hadden was het alleen maar dalen tot Lugo.
De dag begon met een flauw zonnetje en eigenlijk hebben we de zon vandaag maar weinig gezien, wel prachtige vergezichten en mooie natuur.
Het blijft voor ons noorderlingen toch bijzonder om door de kleine dorpen te lopen die redelijk in verval zijn en waarbij elk gehucht zijn eigen kerk heeft. Ook die zijn vaak in verval en bijna nooit te bezichtigen maar wat moet het de mensen in het verleden gekost hebben om deze kerken te bouwen en te onderhouden. Met het vertrek van de jongeren uit de dorpen naar de steden of buitenland is er nog nauwelijks bestaansrecht voor deze kleine gemeenschappen iets wat je heel veel ziet op het " platteland". Maar als je er doorheen loopt wordt het wel pijnlijk duidelijk
Wat ook een leuke observatie is is de vlucht in en uit het struikgewas. Zeker in de morgen na het ontbijt en zo rond koffietijd duikt er plotseling iemand het struikgewas in. Niet al te moeilijk om voor te stellen wat er door het struikgewas ruist om met Toon Hermans te spreken🤗
Even buiten O Gradavo hebben we een omweg gemaakt die stond aangegeven en waarbij je dan langs een kerkje komt in de bossen en een kerk in een plaats genoemd San Michael de Camino. Ook deze kerk, nog wel in gebruik, maar hevig in verval.
De eerste stop was na ongeveer 10 km in Castroverde in een bar aan de doorgangsweg.
Niet veel later begin het te regenen wat mij dwong om de poncho aan te trekken en even later ook mijn gamaschen daar het steeds harder ging regenen. Gelukkig konden we even schuilen in een schuur, maar voor hoelang? Uiteindelijk ga je toch weer de regen in wat er bij hoort als je in deze regio loopt.
We liepen over een weg buiten een dorp en plotseling zag ik iets bijzonders staan op een entree van een huis. Nu is verering hier in Spanje niets bijzonders maar als wij in Nederland al een klein tegeltje op de muur hebben als teken hier woont een pelgrim stond voor de deur van dit huis een heus standbeeld van Sint Jacob, Heel bijzonder!
Een niet aangekondigde bar bracht verlichting na ongeveer 15 km en daar hebben we dankbaar gebruik van gemaakt. Koffie en wat gegeten want tot aan Lugo zou er niets meer zijn! Een prima plek om even bij te komen.
Onderweg is het heel vaak bramen plukken langs het pad en zeker als op een dag als vandaag het geregend heeft smaken de bramen nog veel lekkerder
De laatste 17 km omlaag naar Lugo, de regen was inmiddels gestopt op af en toe een buitje na maar dat was te overzien🤗.
Galicië is hier wel erg mooi, afwisselend landschap en prima te belopen wegen en paden. Je merkt hier wel dat er meer aandacht is voor de infrastructuur dan in Asturias of Castilla y Leon, het is alleen jammer dat er aan services nog wat ontbreekt.
Om 17.00 uur kwamen we aan in Lugo, zeker de grootste stad na ons vertrek uit Oviedo. Het heeft een ommuurde binnenstad waar wij een ostello hebben die ook nog eens in DE etens/drinkenstraat van Lugo ligt.

Bij onze aankomst was er nog een vorm van receptioniste maar niet veel later was zij vertrokken en moest alles geregeld worden met inlogcodes etc. Dit nieuwe ostello ligt er prima bij maar is meer een slaapfabriek dan een albergue. Er staan op de kamers mooie cabines met rolgordijnen voor de privacy, per grote kamer ongeveer 8 dubbele cabines, mooie en schone badkamers, alles ziet er spic & span uit en gloedje nieuw. Er is ook een ruimte om te koken, een wasmachine/droger etc, kortom prima geëquipeerd maar geen ziel in het gebouw
Na een opfris beurt, mijn dagelijks contact met Willy en onze dagelijkse wasbeurt stapten wij zo de bar binnen aan de overkant van ons verblijf. Inmiddels contact gehad met andere pelgrims en een afspraak gemaakt om samen ergens te gaan eten en drinken.
Het drinken was in een bar waar ze naar later bleek ook in de avond nog live muziek hadden.
Onze vriend Andy wist nog wel een goed restaurant en dus verkasten we met een man of 12, waaronder ook Don & Ellen, naar dit restaurant wat zij als een complete overval ervaarden. Gelukkig had iedereen na verloop van tijd toch een plaatsje weten te bemachtigen en konden we gezamenlijk aan de maaltijd beginnen. Toch ook wel weer leuk zo die spontaniteit. Het "toeval" wil dat het restaurant recht tegenover ons ostello lag, we konden letterlijk en figuurlijk zo oversteken. Later op de avond nog heel gezellig buiten zitten kletsen met 2 Duitse en 2 Spaanse pelgrims die we natuurlijk ook al eerder hadden ontmoet en gesproken.

Met Paolo nadien nog even door een stil en verlaten Lugo gewandeld en foto's gemaakt van de kathedraal in volle glorie en verlicht. Inmiddels namen de schoonmaakploegen van de stad zich meester van de binnenstad om morgen er weer fris en fruitig bij te liggen.
Vandaag dus een dubbel lange dag, qua afstand en tijd🤗

Vandaag een etappe van ruim 33 km maar gelukkig veel down, down☺

Vandaag zijn we vandaag O Cádavo we door de volgende dorpjes/gehuchten gelopen;
Pradera, Vitalle, Castroverde, San Miguel do Camiño, Souto de Torres, Nadela, Vilar de Cas, Sourtomerille, Gondar, Bascuas, As Casas da Vina, Lugo

Citaat van de Dag
De kunst van te leven is thuis te zijn alsof men op reis is.
Godfried Bomans, Nederlands schrijver 1913-1971