Op en neer naar Redondela

1 oktober 2022

Redondela, Spanje

Blijkbaar starten er ook veel mensen vanuit Porrino, het 100 km punt, om toch op deze wijze hun credential te krijgen. We zien groepen vrouwelijke Indonesiërs met pastorale begeleiding, groep Amerikanen met begeleiding en bus, toch nog veel Portugezen, Duitsers, Canadezen en andere nationaliteiten. Ik ben de laatste dagen geen Nederlander meer tegen gekomen.

Vlak na of eigenlijk nog in Porrino was een wegwerkzaamheden waarbij de route was afgesloten. Pijlen wezen naar rechts en daarna zagen wij even geen pijl meer. De pijl wees naar een pad omhoog wat het bos inging.
Ik mijn MAPS.ME erbij en zag toch echt dat dit niet de goede kant op ging als de pijl werd gevolgd.
Terwijl wij mag aan het beraadslagen waren om de hindernis toch maar te nemen kwam er vanaf de heuvel een grote groep mensen, 20 - 30, aanlopen die allemaal verkeerd waren gelopen. Bleek er iets verderop langs de weg een brug te zijn aangelegd die de pelgrims gewoon over de hindernis leidde.

Je loopt dan in een grote groep en er heerst dan een heel andere sfeer dan anders, veel gegroet en ook wel even korte gesprekjes maar al snel zwermt de groep uit elkaar en loop je weer in je eigen bubble de heuvels op en af.

Na verloop van een aantal kilometers horen we bijna iedere 30 seconden het geluid van een torenklok 1 gongslag en daarna 30 seconden later weer 1. Je loopt door niet wetend waar dit vandaan komt maar naarmate je verder gaat wordt het geluid harder en kom je bij een dorpje uit. Hier staat de kerk waar continu 1 gongslag geeft en dit, blijkt achteraf, geen echte slag van een hamer op een bel te zijn maar een digitale geluid versterkt door geluidsboxen die aan de kerktoren bevestigd zijn.
Opzich niet zo heel erg maar als je daar zo'n uur geweest bent dan is het niet erg om dit dorp weer te verlaten.

In dit dorpje, Mos, ging het enige restaurant pas om 10.00 uur open hebben we koffie gedronken en een lekkere croissant en chocoladebroodje genuttigd. Het was duidelijk dat we niet de enige waren die aan een versterking toe waren want met ons nog vele. Geluk was dat wij vooraan in de rij stonden toen het restaurant open ging.

Zoals geschreven liep er ook een grote groep Indonesische vrouwen de camino die vergezeld werd door een priester, zie foto in kerk. De priester liep al een trotse pauw met de groep en werd door de vrouwen op handen gedragen, hij moest wel 10 keer poseren in de kerk (Igrexa de Santa Baia de Mos)  De vrouwen zelf lieten zich niet ongemoeid in de lokale souvenirshop en kochten alles wat maar een beetje camino was☺

"Baia" in Galicisch vertaalt als "Eulalia" en is de naam van een heilige met wijdverspreide toewijding in heel Galicië. Aan de ene kant van de Pazo de Mos werd in de 16e eeuw een kerk van Santa Baia de Mos gebouwd, zij het met latere aanpassingen. Binnen in de kerk van Santa Baia de Mos en onder het tongewelf vallen de spectaculaire barokke altaarstukken op, evenals de fresco's die nog steeds te zien zijn op de muren en gewelven van de kerk.

Het was weer een mooie dag om te wandelen en langzamerhand liepen we steeds hoger en kregen we ook weer te maken met de alledaagse dingen als vliegtuigen die landen op Vigo airport Voor Redondela liepen we een berg af met een akelig hoog stijgings/dalingspercentage > 10%. Een mooi overzicht over het dal met achteraan Redondela maar ook hoe de vliegtuigen aanvliegen op Vigo.
Bijna onderaan de berg was het tijd voor een etappe onderbreking en gingen we bij een bar ons vochttekort aanvullenen even uitrusten van de inspanningen.

Het laatste stuk naar Redondela was goed te doen zeker toen we weer op het vlakke liepen.
We kwamen vlak voor sluitingstijd Redondela binnen rond 15.00 uur dus eerst maar snel eten en daarna door naar de herberg die redelijk in het centrum lag.
We waren niet de eersten en dus was er geen kleine kamer meer beschikbaar dus we werden op de zaal onder gebracht, een zaal met ongeveer 8 stapelbedden. We hadden dan nog wel een bed in een hoek zodat we toch nog iets afgescheiden lagen van de rest.
Leuke op zo'n zaal is dan weer wel dat je meteen contact hebt met mede pelgrims en daar dan ook leuk mee aan het praten bent!

Op het einde van de middag nog even met Sheila de stad in geweest want zij had iets verloren bij het restaurant waar we gegeten hadden maar helaas niets te vinden natuurlijk!
Op de terugweg nog even enkele boodschappen gehaald om te eten vanavond in de herberg en natuurlijk een heerlijke lokale fles witte druiven sap☺

De avond verder doorgebracht in de herberg maar op het einde zijn Sheila en ik toch nog even de stad in gegaan en hebben nog een lekker wijntje gedronken in een leuke bar.
Weer bij terugkomst in de herberg is het dan weer een kunst om in een donkere ruimte je weg te vinden en dan moet je het afstapje niet missen!