Striemende Noorderwind en stuifzand

Zondag 25 september 2022

Esposende, Portugal

Met zoveel mensen op een kamer en toch lekker slapen, alleen bij het herintrede van de kamer merk je pas hoe benauwd het dan is. 
Gisteravond nog gezellig zitten kletsen met jongelui uit Ukraine, Duitsland en Japan en dat maakt een Camino ook zo leuk naast het wandelen.
Waar ik wel benieuwd naar was toen ik de jonge vrouw uit Ukraine sprak was wat het haar toe bracht om een camino te gaan lopen terwijl haar land in oorlog is.
Eigenlijk lag het antwoord voor de hand en begrijp je misschien beter als je in zo'n situatie zelf beland. Het is pluk de dag zolang en kan en wanneer de mogelijkheid zich voor doet morgen kan het over zijn! Zij vertelde dat met name jongelui nu dingen doen die allemaal normaal nog niet gepland staan zoals bv vervroegd trouwen, vakanties. Ik moet je zeggen dat ik daar wel weer even een wake-up call van kreeg, natuurlijk gaan als het kan en dat geldt natuurlijk niet alleen voor als je jong bent!
Vanmorgen om 7.30 uur vertrokken uit Vila de Conde en eer je de stad uit bent duurt het wel even, ruim 1,5 uur want onze herberg lag bij binnenkomst van de stad.
Het was best kil en de stad was echt aan het ontwaken, we liepen door de stad naar het noorden waar je ook langs de kust had kunnen gaan. We op een haar na een mooi aquaduct gemist wat we nooit gezien hebben maar wel zichtbaar was op foto's van andere pelgrims die het wel hadden gezien. 
Het Aquaduct van Santa Clara is het op één na grootste Portugese aquaductsysteem. Het werd gebouwd tussen 1626 en 1714 en omvat 999 bogen die zich over een afstand van 4 kilometer uitstrekken van de bron van Terroso in de gemeente Póvoa de Varzim tot het klooster van Santa Clara in de gemeente Vila do Conde. Maar zoals geschreven hebben we dit gemist maar ik wilde het toch even benoemd hebben vanwege de pracht ervan!
De stad ontwaakt en dan zie je de oudere mensen alweer te kerke gaan en veel jongeren gaan sporten/joggen of anderszins.
Na ruim 1,5 uur kwamen aan bij de kust waar we in een restaurant een ontbijt hebben genomen, het duurde even voor zij waren opgestart en dat is eigenlijk zonde van de tijd. Maar goed je druk maken heeft ook geen zin want ze gaan echt niet harder werken en het was duidelijk dat de ene serveerster het hulpje was van de ander die alles eerst zelf moest doen. Uiteindelijk moeten we dit ook gewoon laten gebeuren wil je noch enige innerlijke rust ontwikkelen.
Vlak buiten Vila de Conde begint weer het wandelen over de boardwalk, vlonders, en dat maakt het prettig lopen maar ook wel een beetje eentonig.
Met de zee steeds links van je en de zon in de rug heb je prachtig zicht op de omgeving. De zee die tegen de rotsen uiteen spat, de zandstranden waarop de "diehards" verwoede pogingen doen om het windscherm tegen de harde wind staande te houden/krijgen.
De afwisselende vegetatie van kale stukken land tot weelderige tuinen, je loopt door eucalyptus bossen en maisvelden, langs golfbanen en door gehuchten kortom veel moois.
Onderweg nog 2 stops gemaakt mede ter ontlasting van de innerlijke mens maar ook gewoon om even uit te rusten. Onderweg zijn we elkaar uit het oog verloren toen ik voorop liep en Bob meende de juiste route te weten. Zorgde voor mij wat extra heen en weer geloop zonder hen tegen te komen, dus maar naar de lokale bar voor een bier maar meer nog vrije WiFi, mijn mobiele data functioneert hier nog steeds niet hier!
Text bericht gestuurd en meteen belde Sheila om een nieuw ontmoetingspunt af te spreken. Zij liepen op een andere route, iets langer en slechter bewegwijzerd.
Onderweg naar Fao kwam ik een Duitse tegen uit Freiburg met wie ik ongeveer 30 minuten ben opgelopen en met wie ik de bekende gesprekken ben aangegaan. Waar kom je vandaan? waar ga je naar toe? Hoeveelste Camino? Etc.
In Fao een cafetaria opgezocht voor de oversteek van de rivier en daar op Sheila & Bob gewacht, een cafetaria gelegen aan de hoofdweg die zij wel moeten passeren willen ze de brug over gaan.
Het is zondag en dat merk je ook wel op straat, het is een stuk rustiger maar ook in het cafe of cafetaria is het een stuk stiller dan gisteren. Lekker kopje koffie genomen met een cake en croissant in afwachting van hun komst.
Na ongeveer 45 minuten arriveerden zij en redelijk vermoeid ook hier even uitrusten.
Verder naar Esposende wat gelukkig niet ver meer was, de rivier over en nog 2 km.
Eerst naar een hostel om daar Bob's rugzak op te halen die hij vooruit had gestuurd met de service.
In de hoop hier een bed te krijgen bleek dat een ijdele te zijn, complete.
We werden verwezen naar een hostel,  iets verderop en dat was een gouden tip. Op de stoep van het hostel ontmoetten we het echtpaar uit Swalmen weer die daar verbleven en ons binnen lieten.
Een fantastisch hostel, we hebben een eigen 6 persoons kamer met bedlinnen, dekens, badhanddoeken, eigen wc & douche en dat allemaal voor €15,= per persoon.de service is perfect. Echt een aanrader voor de pelgrim op deze route en ik ga dit hostel ook zeker aanbevelen bij Ton.
Nadat we allen waren opgefrist en even hadden uitgerust gingen we naar de boulevard  voor een welverdiend caminodrankje en daar ontmoeten we Mien & Dirk uit Swalmen weer.
Kom er bij en schuif aan, bleek dat zij wijn en chips hadden gekocht om die gezamenlijk te nuttigen, hoe leuk en gezellig!
Voor die tijd toch nog maar eerst even wat eten, wij opzoek naar een restaurant wat wel open was want het bleek dat bijna alle restaurants gesloten waren op zondag. 
Weer terug bij hostel  hebben we heel gezellig met z'n vijven zitten kletsen en elkaars wetenswaardigheden van de dag vertelt.
Ik kon hen meteen helpen met het installeren van MAPS.ME en de Portugese routes van het Genootschap op haar telefoon wat eerder niet gelukt was

Rond 22.00 uur werd het bedtijd en met het afwassen van de glazen werd de avond afgesloten.
Vandaag een mooie route gelopen met gelukkig minder wind dan gisteren, een wind die hier in de streek bekend staat als " Noorden wind" en die vooral in de maande augustus/ september waait en veel windsurfers trekt.