Een enerverende dag!

Maandag 26 september 2022

Viana do Castelo

Na een gezellige avond en een prima nacht vandaag weer verder op pad. Annemiek & Dirk , uit Swalmen verlieten vlak voor ons het hostel en we hebben ze vandaag niet meer gezien.

Het was een prachtige dag, geen wind en een spiegelgladde rivier en even verderop een gladde zee.
Na ongeveer 3/4 uur verlieten we de kust om meer land inwaarts de route te vervolgen bij Cepas.
Vanaf hier geen boardwalks meer maar keien, grootte en kleine waarvan al je voetzoolzenuwen geprikkeld worden, waarschijnlijk nog in Romeinse tijden aangelegd.
Na ruim 1,5 uur tijd voor een koffie zonder enige verdere ondersteuning van de innerlijke mens.
Het is nu niet meer vlak en klimmen en dalen is meer het devies.
Na ruim 8 km in een dorpje genaamd Belinho in een cafetaria annex supermarkt annex slager was tijd voor ons ontbijt. In de tuin waren enkele banken opgesteld en dat was goed vertoeven. Het was er best druk mede daar er tot nu toe weinig mogelijkheden geweest zijn om de inwendige mens te versterken.  Opvallend de vrouwen werken zich uit de naad en de mannen kijken toe en hebben nog commentaar ook! We komen bij een stenen smalle brug, Ponte do Sebastião (1930),  die ons over de Rio Neiva brengt. De naam Ponte do Sebastião is te danken aan de gelijknamige molenaar, Sebastião Gonçalves Dias, geboren in Castelo do Neiva, die tot 1956 bij de watermolen woonde en werkte. Hij stierf terwijl hij een kleinzoon van de verdrinkingsdood redde. De brug is ongeveer 40 meter lang, 18 pijlers 1,50 meter hoog en ongeveer 2,25 meter ertussen.

Na de brug weer omhoog en bij bovenop de heuvel even uitgerust in een bushokje waar we een Canadees echtpaar ontmoette die liep met hun dochter. Canadezen onder elkaar en bijna uit het zelfde gebied dat praat makkelijk. 
Wij weer verder en het ging allemaal heel lekker, we komen bij een mooi kerkje met veel te zien wat ook fotowaardig was en hier begonnen de problemen van de dag, we verloren contact met elkaar.
Terwijl wij nog aan het fotograferen waren ging Bob verder, Sheila maakte ook nog enkele foto's en ging achter Bob aan dacht ik terwijl ik nog even bezig was.
Ik had in een oogwenk gezien dat Bob rechtdoor was gelopen maar niet dat Sheila de route volgde. Ik volgde Bob. Na korte tijd haalde ik Bob in omdat hij gestopt was, waar was Sheila? "Die is hier niet langsgekomen" Ik terug wetende dat wij fout zaten geen Sheila, weer terug naar Bob en wij weer terug maar nu op de juiste route. Inmiddels was Sheila, verder op de route op zoek naar ons, paniek!
We konden geen contact krijgen met elkaar omdat mijn telefoon nog steeds geen databereik geeft en zij geen simkaart hebben in de telefoon die werkt.
In de hoop dat Sheila gewoon haar pad vervolgt en op ons wacht in het eerst volgende dorp wij opzoek en toch ook wel ernstig bezorgd. Bob voelde zich echt niet op zijn gemak.

Na toch wel ruim 2 uur komen we aan in Chafé, een klein dorpje maar wel met een cafetaria!
Bij het cafetaria via WiFi contact gezocht,  ik had een voor mij vreemd sms-je gekregen met een buitenlandsnummer en dat maar gebeld, inmiddels waren we elkaar al 2 uur zoek.
Alle pelgrims onderweg wisten inmiddels dat we elkaar mistte maar niemand had Bob en mij gezien maar hadden wel een vrouw gezien in tranen en opzoek naar ons! 
Afgesproken via SMS dat we zouden doorlopen naar ons eindpunt in Viana Castelo want het bleek dat Sheila inmiddels met het Canadees echtpaar was gaan lopen en zij al verder op de route liepen richting ons eindpunt van de dag.

 In Viana Castelo aangekomen geen Sheila, hoe was dat mogelijk zij liepen voor ons en wij hadden ze zeker niet ingehaald. 
Gelukkig hadden we onderweg het Canadese koppel ontmoet waar S verder mee was opgetrokken en wier telefoonnummer ik had toen ik hen had gebeld in het dorp. Wij hadden hen ingehaald zonder hen tegen te komen. Bleek bij telefonisch contact dat zij net gearriveerd waren in de stad en op 200 m van onze herberg stonden, uitgelegd waar wij waren en dat Sheila naar ons kon komen. Na 5 min nog geen S. Ik erop uit haar te zoeken, gezocht rond de herberg en in de omgeving van de brug en winkelgebied, geen Sheila!
Bij terugkomst bij het hostel kwamen we gelijk aan, je kunt bedenken dat de emoties even de vrije loop kregen.

Hoe heeft dit allemaal kunnen gebeuren? Natuurlijk uitgebreid ieder zijn verhaal gedaan en dan ga je ook begrijpen hoe iets fout kan gaan. Meteen goede afspraken gemaakt voor het geval dat...............!
Na enige tijd weer over tot de orde van de dag, eten halen, pizza, want alle restaurants zijn dicht op maandag hier en natuurlijk meteen maar een fles wijn op de goede afloop.
Het bleef nog lang onrustig op onze kamer on Viana Castelo!!