Aangekomen bij Jacobus, de weg is afgelegd!

Vrijdag 07 oktober 2022

Santiago de Compostella, Spanje

Vandaag de laatste 7 km op weg naar Santiago en zelfs in deze paar kilometer kunnen mooie ontmoetingen plaats vinden.
De dynamiek in een grote herberg is natuurlijk van de zelfde orde als in een kleine herberg maar de intensiteit is groter. Meer mensen die allemaal hetzelfde ritueel hebben en dat brengt natuurlijk met zich mee dat alles langer duurt, niet dat we lang moesten wachten op douches etc. maar het is de lengte van de duur. De eerste mensen staan al vroeg op en hoewel je je dan afvraagt waarvoor is dit nu eenmaal zo, misschien willen ze wel naar de 1ste H. Mis om 9.00 uur.
De 1ste mooie ontmoeting begon al vanmorgen in de herberg, een klein jongetje 8 jaar, Duitser, stond daar klaar voor vertrek toen ik hem aansprak over zijn pelgrimage naar Santiago. Hij liep met zijn moeder en tante plus een neefje, de mannen moeten werken. Hij woonde in Aken dus hij verstond goed Nederlands, praten ging nu nog iets minder. Zijn moeder hield alles goed in de gaten op de achtergrond. 8 jaar en dan al zo'n wandeling maken, petje af🤗.
De wandeling was niet moeilijk maar wij werden ingehaald door een school uit Madrid, ruim 80 leerlingen liepen de Camino vanuit Tui, allemaal jong en enthousiast en uitgelaten op weg naar Santiago.
Even later kwamen we een oudere man tegen die ik gisteren ook al gezien had en die in mijn ogen het zwaar had. Aangeboden hem te helpen met zijn rugzak maar dat was niet nodig. Speed doesn't matter, Forward is forward net als het motto van mijn website gertpot.com.
Bleek de man uit Zuid-Afrika te komen en heb ik met hem in het Nederlands een poosje gesproken tot we weer verder gingen.
Een half uur later, inmiddels in de straten van Santiago, zaten wij koffie te drinken kwam hij ook een kopje doen en inviteerde ik hem om bij ons te komen zitten.
Bleek de man 80 jaar te zijn, 2 nieuwe heupen, 2 nieuwe knieën en het was zijn 1 ste Camino, zeg mij nu niet dat je te oud bent voor een Camino of dat de afstanden voor jou te lang zijn. Ik heb letterlijk en figuurlijk mijn hoed voor hem afgenomen. ps het was trouwens wel zijn eerste en laatste camino die hij  had gelopen!
De binnenkomst van de Camino Portugués in Santiago is vanuit het zuidwesten en dat is een heel ander benadering dan vanuit het oosten. Je loopt meer door de nieuwe stad om langs een mooi park te komen, het Alameda Park, met het standbeeld van de 2 Maria's de de Spaanse zussen Maruxa en Coralia Fanino Ricart. Achter deze twee dames schuilt een heel verhaal zie link

Rond 10.30 uur liepen we het Praza do Obradoiro op en daar aangekomen is er natuurlijk de verwelkoming op het plein met de gebruikelijke foto's en het delen van de blijdschap met elkaar, uiteindelijk hebben we toch maar weer het doel bereikt hoewel de weg ernaar toe net zo waardevol is🤗. Het is telkens weer bijzonder om al die blijdschap te zien, de hartelijkheid, de vriendschappen die zijn ontstaan onderweg, de vreugde van het behalen van het doel en dat in allerlei talen en culturen.
Het mooie weer maakt het natuurlijk ook wel weer bijzonder dat we ons zo goed voelen.
We hadden al een albergue geboekt maar toen we lang San Martin Pinario kwamen toch even naar binnen of ze misschien toch nog en kamer hadden voor ons en dat bleek het geval te zijn. 3 pers. Kamer voor €90.=/ dag dat is geen geld en dus verblijven we nu weer in hartje Santiago in een gebouw vol geschiedenis en cultureel erfgoed.
Nadat we onze spullen naar de kamer hadden gebracht , we zijn meteen naar de kathedraal gegaan om te proberen of we de H. Mis van 12.00 uur mee konden maken en je gelooft het niet maar wij waren op 3 na de laatste die werden binnen gelaten dit dankzij mensen die uit de rij waren gestapt omdat zij dachten er toch niet in te kunnen. Terwijl we in de rij stonden kwam daar een Italiaanse pelgrim voorbij die ik voor mij in de rij plaatse alsof zij bij mij hoorde. Wij hadden haar al diverse malen eerder ontmoet en zij sliep bij ons in Pontevedra boven mij.
De mis is toch wel indrukwekkend hoewel je er niets van verstaat maar alleen al een volle kathedraal, de mensen die de mis meebeleven etc, is toch wel bijzonder.
En dan natuurlijk het sluitstuk van de mis het zwaaien met het enorme wierookvat, de botafumeiro,  wat een spektakel op zichzelf is. Ik heb dat weer helemaal gefilmd en zal dat ook plaatsen op Facebook al duurt dat wel ruim 4 minuten. Swing van de Botafumeiro
Bij het verlaten van de kathedraal ontmoetten we weer het Canadese echtpaar uit Vancouver, Brian & Denise MacDonald, met hun dochter Kathryn, afgesproken om samen iets te gaan drinken in de markthallen van Santiago rond 14.00 uur.
We hebben eigenlijk de verdere dag met elkaar opgetrokken met een pauze van 2 uur om even een rustpauze te nemen tussen alle glazen wijn door.
Tevens vanmiddag gelijk mijn compostela opgehaald waarbij het in tegenstelling tot vorig jaar mij nu maar 10 minuten kostte om dit document te verkrijgen dankzij de nieuwe uitgifte techniek .
Vanavond in een heel leuk restaurantje, niet ver van ons verblijf, gegeten en dit was echt heel lekker! Ook nu weer natuurlijk de kelen doorgespoeld met de gemeenschappelijke drank van de camino.
Nadien nog even rond 23.30 uur naar het plein gegaan om daar de muziekgroep te kijken en hoewel ik dit nu al een aantal keer gezien heb blijft het iedere keer weer leuk, ook al spelen ze telkens dezelfde nummers.
Nu 00.45 uur wordt het tijd om te gaan slapen want morgen staat er nog een dag Santiago op het programma waar we weer de toerist kunnen uithangen.